captcha image

A password will be e-mailed to you.
Frederick Banting, odkrywca insuliny. Rys. Google

Frederick Banting, odkrywca insuliny. Rys. Google

 

Są ludzie, których zapamiętuje się z powodu jednego odkrycia. Ale Frederick Banting był kimś, kto pokazał, co znaczy być naprawdę wielkim człowiekiem.

Frederick Banting urodził się 125 lat temu, 14 listopada 1891 roku w Alliston w Kanadzie. W czasie I wojny światowej służył w kanadyjskim korpusie medycznym i po raz pierwszy pokazał, jak dzielnym jest człowiekiem. Podczas bitwy pod Cambrai w 1918 roku został poważnie ranny, a mimo tego przez 16 godzin udzielał pomocy innym rannym aż do czasu, gdy przybyła pomoc. W 1919 roku Frederick Banting został za to odznaczony Krzyżem Wojskowym.

Później zajął się praktyką lekarską i zaczął się specjalizować w ortopedii. Jednak w 1920 roku Frederick Banting przeczytał artykuł poświęcony badaniom nad trzustką i zaczął interesować się cukrzycą. Gdy w listopadzie 1920 roku prowadził wykład dotyczący tej choroby, musiał opierać się na badaniach innych naukowców. W tym czasie wiedziano już, że cukrzycę wywołuje niedobór jednego z hormonów, jednak nie potrafiono go zidentyfikować. Problemem było to, że poszukiwane białko było rozkładane zanim udawało się je wyodrębnić ze zwierzęcych trzustek.

Frederick Banting trafił w tym czasie na pracę opisującą podwiązanie przewodu trzustkowego. Wpadł na pomysł, że odpowiednie przeprowadzenie tego zabiegu mogłoby pozwolić na powstrzymanie rozkładu poszukiwanego od dawna enzymu. Problem polegał na tym, że Frederick Banting nie miał dostępu do odpowiedniego laboratorium.

Udało mu się zyskać przychylność profesora J. J. R. Macleod, fizjologa z University od Toronto. Macleod pozwolił, by Frederick Banting korzystał z uniwersyteckiego laboratorium, gdzie mógł prowadzić badania na psach. J. J. R. Macleod dał Bantingowi do pomocy dwóch asystentów, jednak ten stwierdził, że wystarczy mu jedna osoba. Obaj asystenci, Charles Best i Clark Noble postanowili, zdać się na los i rzucili monetą. Szczęście miał Best, którego Frederick Banting przyjął do pracy.

Frederick Banting i o dwa Noble za mało

Początkowo badania prowadzono na psach, jednak szybko przestało to wystarczyć i Frederick Banting postanowił pozyskiwać śledziony z pobliskiej rzeźni. Obu naukowcom szybko udało się zidentyfikować poszukiwany hormon – insulinę. By ją oczyścić szef laboratorium, Macleod, przydzielił do pracy biochemika Jamesa Collipa. Gdy udało mu się oczyścić białko, sprawa stała się jasna – to właśnie insulina odpowiadała za kontrolę poziomu cukru we krwi.

Charles Best i Frederick Banting około roku 1924

Charles Best i Frederick Banting około roku 1924

Frederick Banting i jego zespół dokonali tego odkrycia w 1922 roku, a już w 1923 przyznano za nie nagrodę Nobla. Niestety wyróżniono nią tylko dwie osoby. Nobla dostał Frederick Banting i J. J. R. Macleod, szef laboratorium. Pominięto Charlesa Besta oraz Jamesa Collipa.

Protestując przeciwko decyzji komitetu noblowskiego Frederick Banting podzielił się połową swojej nagrody pieniężną z Charlesem Bestem. Podczas przemówienia towarzyszącego wręczeniu nagrody Macleod przywołał też udział Collipa i przekazał mu połowę swojej części nagrody.

Insulina, której odkrywcą był Frederick Banting już od niemal stu lat ratuje życie ludziom chorym na cukrzycę. A sam Banting pokazał, że był nie tylko doskonałym naukowcem, ale i wielkim człowiekiem.

 

 

 

Nie ma więcej wpisów