captcha image

A password will be e-mailed to you.
Tajfun Haiyan t najsilniejszy tajfun w historii pomiarów meteorologicznych. Fot. EUMETSAT

Haiyan to najsilniejszy tajfun w historii pomiarów meteorologicznych. To zdjęcie, zrobione 7 listopada, jest kombinacją footografii wykonanych przez europejskie i japońskie satelity meteorologiczne. Fot. EUMETSAT

Tajfun Haiyan, który 8 listopada spustoszył Filipiny, pobił wszystkie możliwe rekordy. Otrzymał 5. najwyższą kategorię w skali Saffira-Simpsona. Był najsilniejszym cyklonem tropikalnym pod względem prędkości wiatru (maksimum 376 km/h, średnia 312 km/h) w historii pomiarów meteorologicznych. Był też jednym z najgłębszych układów niskiego ciśnienia – jego najniższa odnotowana wartość wyniosła 895 hPa. Jego średnica sięgała aż 2000 km.

Haiyan powstał 2 listopada 2013 roku na Pacyfiku w okolicach Mikronezji, a 8 listopada uderzył w środkową część Filipin, gdzie spowodował katastrofalne zniszczenia i pozbawił życia co najmniej 10 tys. osób. Najsilniejsze odnotowane tam podmuchy wiatru osiągały prędkość 275 km/h, a fale wznosiły się na wysokość nawet 15 metrów.

9 listopada wiatr zaczął słabnąć, a dzień później tajfun uderzył w Wietnam i Laos. 11 listopada dotarł do Chin, gdzie już całkiem wytracił impet wskutek tego, że znalazł się nad lądem.

Tajfun, odpowiednik cyklonu i huraganu, powstaje w odległości nie mniejszej niż 500 km od równika (na równiku pozioma składowa siły Coriolisa jest za mała do powstania ruchu wirowego). Tworzy się tam, gdzie tropikalny ocean o temperaturze powierzchniowej przekraczającej 26 st. C zasila atmosferę dużą ilością pary wodnej i ciepła, wytwarzając ponad wodą warstwę gorącego i wilgotnego powietrza. Gdy te masy powietrza się unoszą, para wodna się skrapla, formując chmury deszczowe i jednocześnie wydzielając ogromne ilości energii. To sprawia, że w miejscu tym powstaje niż baryczny, „zasysający” z okolicy masy wilgotnego powietrza i wynoszący je w wyższe warstwy atmosfery. W pewnym momencie środek burzy zaczyna wirować pod wpływem ruchu obrotowego Ziemi, pozostawiając w środku tzw. oko, czyli spokojny obszar niskiego ciśnienia. Cyklon słabnie, gdy przesuwa się nad ląd, bo zostaje odcięty od zasilających go ciepłych wód morskich.

 

Nie ma więcej wpisów