Log In Register
Lost your password?

captcha image

A password will be e-mailed to you.
Fot. mendolus shank/Flickr

Fot. mendolus shank/Flickr

Tak, idealny kształt piersi to temat badań naukowych. I tak, są to poważne badania, a w dodatku służą słusznym celom. Nie wierzycie?

Wenus z Milo dłuta prawdopodobnie Aleksandra z Antiochii. Fot. Mattgirling/Wikimedia

Wenus z Milo dłuta prawdopodobnie Aleksandra z Antiochii. Fot. Mattgirling/Wikimedia

Wyniki badań na temat kształtu idealnego biustu ukazały się na łamach pisma „Plastic and Reconstructive Surgery”. Ich autorami są brytyjscy chirurdzy plastyczni, którzy zbadali pod tym kątem preferencje ponad 1300 osób – kobiet i mężczyzn. Oglądali oni fotografie biustów różnego pokroju i okazało się, że spośród wszystkich opcji najbardziej przypadły im do gustu piersi… Wenus z Milo. Tak, to właśnie grecka piękność ma idealny kształt biustu. Chodzi o to, że około 45 proc. tkanki piersi zlokalizowane jest u niej powyżej linii wyznaczonej przez brodawki, a 55 proc. – poniżej.

Takie proporcje i kształt biustu uznawane są dziś za naturalne, zwłaszcza w zestawieniu z modelem spopularyzowanym w latach 90. przez gwiazdy i gwiazdki różnego pokroju, w tym przez słynną Pamelę Anderson. Większość ówczesnych ideałów (jeśli nie wszystkie) kulisty kształt biustu zawdzięczało chirurgom plastycznym i implantom, które sytuowały większą część tkanki piersi powyżej sutków. Miało to niewiele wspólnego z naturalnym kształtem kobiecego biustu.

No dobrze, ale pewnie zastanawiacie się, do czego mogą się przydać naukowcom wyniki tych dość seksistowskich badań? Rzecz jasna, chirurdzy plastyczni poszukują uniwersalnego wzorca przydatnego podczas operacji pomniejszania lub powiększania biustu. Ale jest też inny, bardziej słuszny cel: podarowanie idealnych piersi kobietom, które poddają się rekonstrukcji po mastektomii. Wenus z Milo może być z siebie dumna.

Źródło

Dla równowagi podajemy też link do tekstu o statystycznym rozmiarze penisa

 

Avatar photo
Aleksandra Stanisławska

Uwielbia Tatry, antropologię ewolucyjną, śpiewanie, kosmos i kickboxing. Tropi fake newsy i pseudonaukę. Dawniej pracowała w wielkich redakcjach wielkich dzienników, teraz woli być na swoim. Łączy pisanie o nauce z podróżami, choć część z nich, rzecz jasna, jest zmuszona odbywać w wyobraźni. W czasach COVID-19 to bardzo przydatna umiejętność.

6komentarzy

  1. Adam

    O kurde, nie wiedziałem, że jeśli jakieś badanie dotyczy kobiet to jest szowinistyczne.

  2. tipsi

    Pomijając kuriozalną uwagę o seksizmie, to temat jest nie tylko interesujący z hm… estetycznego punktu widzenia. Można tu dostrzec dwa aspekty — medyczny i biznesowy. Aspekt medyczny pojawia się na styku trzech dziedzin dotykających chirurgii rekonstrukcyjnej piersi — onkologii, chirurgii plastycznej i psychologii (a nawet psychiatrii). Otóż utrata piersi z powodu nowotworu (a także jej pooperacyjna i pozapalna deformacja w przebiegu leczenia niektórych zmian onkologicznie niezłośliwych) jest dla większości pacjentek wcale nie mniejszą traumą niż diagnoza onkologiczna. Co gorsza, nierzadko choroba i będąca jej skutkiem utrata piersi wpędza pacjentki nie tylko w problemy psychologiczne, ale bywa i skutkiem poważnych problemów rodzinnych i zawodowych — z tego powodu rozpadają się niektóre małżeństwa, bo jak wiadomo nie każdy mężczyzna zasługuje na to miano, niestety. Niektóre panie po odjęciu piersi nie są już w stanie wykonywać dotychczasowego zawodu, bo — z czego niewielu zdaje sobie sprawę — skutkiem rozległej operacji onkologicznej bardzo często jest utrata sprawności jednostronnej kończyny górnej i inne powikłania. Statystycznie jednak na plan pierwszy wysuwają się problemy psychologiczne — stąd tak intensywny rozwój chirurgii rekonstrukcyjnej. Z początku aspekt estetyczny jej działań ustępował pola kwestiom stricte technicznym i chirurgicznym, ale w miarę postępu wiedzy i umiejętności zaczął wysuwać się na czoło. Obecnie chirurdzy za sukces uznają już nie tylko odtworzenie biustu, ale przeprowadzenie tego z zadowalającym dla pacjentki skutkiem estetycznym. A skoro tak, to potrzebne staje się usystematyzowanie kryteriów oceny estetycznej i temu zapewne służą opisane w artykule badania. Warto nadmienić, że nawet pobieżne zetknięcie się z problemem przywodzi do przekonania, że nie sposób wypracować jednego uniwersalnego kanonu czy wzorca estetycznego, równie dobrze pasującego do każdej pacjentki. Można sobie wyobrazić, że konieczne będzie wypracowanie wzorców dopasowanych do różnego typu sylwetki, tuszy, czy ogólnie — typu urody, bo przecież człowiek charakteryzuje się całkiem sporym zróżnicowaniem parametrów anatomicznych sylwetki, co nie pozostaje bez wpływu na oceny estetyczne ucierające się przez wieki pod wpływem bodźców kulturowych.
    Aspekt drugi — biznesowy — ma związek z prężnie (i w większości bezsensownie z medycznego punktu widzenia) rozwijającym się działem chirurgii estetycznej. Tu z kolei, podobnie jak w świecie haute couture, kanony piękna określa moda. Jeszcze 30 lat temu nie do pomyślenia byłoby dla chirurgów plastycznych zalecanie klientkom obecnie najmodniejszego kształtu implantów, zgoła nic wspólnego nie mającego z tym, co widzimy w klasycznej rzeźbie czy malarstwie, a także u kobiet obdarzonych pięknym biustem przez samą naturę. Niestety, dominujące do niedawna w estetyce tanich filmów porno “balony” zdominowały rynek kosmetycznej chirurgii plastycznej, podobnie jak “rybie usta” czy napompowane do karykaturalnych rozmiarów pośladki. Zadanie wyjaśnienia tego trendu pozostawiam socjologom, warto jedynie zauważyć, że kanony urody bardzo zmieniają się przez wieki, krążąc jednak wokół i wracając cyklicznie do sylwetki przedstawionej na ilustracji klasycznej rzeźby greckiej.

Nie ma więcej wpisów