Ważne: to trzeba przeczytać! Naukowcy z Komitetu Geofizyki PAN, zajmujący się fizyką atmosfery, to ludzie najbardziej kompetentni w Polsce, by mówić o zmianach klimatu. Dlatego wydali oświadczenie (właśnie ostatecznie sformułowane), które jest odpowiedzią nauki na szerzącą się na ten temat niewiedzę i celowe przekręcanie faktów. Jest również bodźcem, który ma nakłonić nas wszystkich do przygotowania się na nadchodzące gigantyczne zmiany w naszym otoczeniu.
Dzielę się z Wami treścią oświadczenia Komitetu Geofizyki PAN, bo uważam je za ważne dla nas wszystkich. Ponadto dokument ten przekazuje najnowsze dane na temat stanu klimatu na naszej planecie, które – tak zwyczajnie i po ludzku – są niezwykle ciekawe, ale jednocześnie bardzo niepokojące. Oświadczenie przytaczam dosłownie poniżej od słów “Globalne ocieplenie postępuje” (śródtytuły i wytłuszczenia w tekście pochodzą ode mnie). W wersji oryginalnej oświadczenie Komitetu Geofizyki PAN znajdziecie pod tym linkiem.
Po co takie oświadczenie?
Kiedy tak wielu ludzi wciąż uparcie zaprzecza faktowi globalnego ocieplenia albo roli, jaką odegrał w tym procesie człowiek, naukowcy sięgają po oręż, jakim jest oświadczenie. Niech Was nie zmyli niewinny wygląd tego dokumentu. To potężna broń, sformułowana przez samych najlepszych w kraju specjalistów w dziedzinie fizyki atmosfery i zmian klimatu.
Dokument ten wzywa do porzucenia mitów na rzecz faktów i wzięcia się wreszcie do roboty, zanim obudzimy się z ręką… no wiecie gdzie. To oświadczenie powinno odtąd stanowić punkt odniesienia we wszelkich dyskusjach na temat zmian klimatycznych w naszym kraju i na świecie.
Globalne ocieplenie postępuje
Globalne ocieplenie postępuje nadal1 . Lata 2014-2016 były najcieplejsze w historii pomiarów meteorologicznych i oceanograficznych, nie tylko globalnie ale także w wielu regionach świata, w tym w Europie2 .
Zasięg lodu morskiego w Arktyce podczas jego letnich minimum pozostaje na bardzo niskim poziomie po rekordowo niskiej wartości z 2012 roku3, natomiast zasięgi podczas zimowego maksimum były najmniejsze w historii pomiarów w ciągu trzech ostatnich lat (rekordowe wartości padły w 2015 i 2017 roku)4. Również zasięg lodu morskiego wokół Antarktydy, po długim okresie powolnego wzrostu, w 2016 roku spadł do najniższych wartości w historii pomiarów satelitarnych5. Lodowce górskie6 oraz lądolody Grenlandii7 i Antarktydy8 nadal tracą masę.
Zawartość cieplna oceanu światowego zwiększała się w ciągu ostatniego dziesięciolecia w tempie odpowiadającym obserwowanej metodami satelitarnymi nierównowadze energetycznej planety Ziemia większej niż 0,5 W na każdy metr kwadratowy jej powierzchni9. Poziom oceanu światowego podnosi się w wyniku ocieplenia wody morskiej i topienia lodu na kontynentach o ponad 3 mm rocznie w okresie satelitarnym (od 1993 roku), a tempo wzrostu wykazuje w ostatnich latach przyspieszenie10.
Obecne zmiany klimatu to wina ludzi
Nauka nie ma istotnych wątpliwości co do przyczyny trwającego globalnego ocieplenia. Efekt cieplarniany jest zarówno dobre zrozumiały w sensie teoretycznym, ale też jego wartość i zmiany mierzone są bezpośrednio w widmie promieniowania termicznego Ziemi11. Spowodowany jest on absorpcją tego promieniowania przez gazy cieplarniane, takie jak dwutlenek węgla, którego stężenie wzrosło od czasów przedprzemysłowych o ponad 40%12, metan, którego stężenie podwoiło się od XIX wieku13, oraz spowodowane tym sprzężenia zwrotnie dodatnie, takie jak wzrost zawartości pary wodnej w atmosferze14.
Żaden inny znany proces nie przyczyniał się do globalnego ocieplenia w ostatnich dekadach (aktywność słoneczna miała w ciągu ostatnich trzech 11-letnich cykli minimalnie ujemny wpływ na temperaturę globalną15). Emisje antropogeniczne węgla wynoszą ok. 10 GtC rocznie16 i na razie nie wykazują tendencji spadkowych17.
Obliczenia wskazują, że wypełnienie zobowiązań niedawnych Porozumień Paryskich o utrzymaniu wzrostu średniej temperatury na świecie znacznie niższego niż 2°C powyżej poziomu sprzed epoki przemysłowej i dążeniu do tego, by ograniczyć wzrost do 1,5°C, do roku 210018, nie będzie możliwe bez szybkiej redukcji emisji gazów cieplarnianych, nie później niż do 2030 roku i neutralności węglowej w skali planety przed końcem XXI wieku19.
Skutki globalnego ocieplenia
Zmiana klimatu przynosi szereg niekorzystnych skutków, od wzrostu intensywności susz w rejonach podzwrotnikowych20 po zanik wieloletniej zmarzliny w rejonach polarnych21. Zwiększone temperatury globalne wpływają na intensyfikację fal upałów22. Coraz silniejsze dowody naukowe pokazują powiązania wzrostu częstotliwości i intensywności opadów ekstremalnych23 z obserwowanym ociepleniem klimatu24.
Modele klimatyczne25 przewidują kontynuację tych niekorzystnych trendów w następnych dekadach, a także wskazują na możliwość uaktywnienia się nowych niekorzystnych procesów takich jak dodatkowe emisje gazów cieplarnianych z topiącej się wieloletniej zmarzliny26 i podmorskich złóż klatratów metanu27 lub możliwość katastrofalnego rozpadu części lądolodu Antarktydy28.
Bardzo niepokojące są coraz wyższe szacunki przyszłego wzrostu poziomu morza związane z coraz lepszym rozumieniem dynamiki lądolodów. W najnowszych prognozach przekroczenie 1 m wzrostu poziomu morza w XXI wieku staje się coraz bardziej prawdopodobne, szczególnie w scenariuszach, w których nie udaje się szybko zredukować emisji gazów cieplarnianych29.
Czas coś z tym zrobić!
W związku z postępującą zmianą klimatu Komitet Geofizyki PAN ponawia apel o prowadzenie badań nad procesami klimatycznymi jak również skutkami społecznymi i ekonomicznymi wywołanymi zmianami klimatu, a także nad ewentualnymi działaniami adaptacyjnymi i łagodzącymi na wypadek, gdyby międzynarodowe wysiłki zmierzające do ograniczenia tych zmian nie przyniosły oczekiwanych rezultatów. Komitet apeluje o poparcie dla środowisk naukowych włączających się aktywnie w międzynarodowe interdyscyplinarne badania nad zmianą klimatu i jej skutkami, a także o odpowiedzialne informowanie społeczeństwa i rządzących o wynikach tych badań.
Bibliografia
- Serie czasowe NASA, NOAA, MetOffice: http://data.giss.nasa.gov/gistemp/tabledata_v3/GLB.Ts+dSST.txt http://www.ncdc.noaa.gov/cag/time-series/global/globe/land_ocean/p12/12/1880-2017.csv http://www.metoffice.gov.uk/hadobs/hadcrut4/data/current/time_series/HadCRUT.4.6.0.0.monthly_ns_avg.txt
- https://www.eea.europa.eu/data-and-maps/indicators/global-and-european-temperature-4/assessment
- http://nsidc.org/arcticseaicenews/2017/09/arctic-sea-ice-at-minimum-extent-2/
- http://nsidc.org/arcticseaicenews/2017/03/arctic-sea-ice-maximum-at-record-low/
- Turner & Comiso, 2017, Nature, https://doi.org/10.1038/547275a
- Gardner et al., 2013, Science, https://doi.org/10.1126/science.1234532
- McMillan et al., 2016, GRL, https://doi.org/10.1002/2016GL069666
- Shepard et al, 2012, Science, https://doi.org/10.1126/science.1228102, Martín-Español et al, 2016, JGR, https://doi.org/10.1002/2015JF003550, Martín-Español et al, 2017, GRL, https://doi.org/10.1002/2017GL072937
- Johnson, Lyman & Loeb, 2016, https://doi.org/10.1038/nclimate3043 , Palmer 2017, https://doi.org/10.1007/s40641-016-0053-7 , Cheng et al., 2017, Science Adv., https://doi.org/10.1126/sciadv.1601545
- Watson et al., 2015, Nature Climate Change, https://doi.org/10.1038/nclimate2635 , Dieng et al., 2017, GRL, https://doi.org/10.1002/2017GL073308 , Chen et al., 2017, Nature Climate Change, https://doi.org/doi:10.1038/nclimate3325
- Harries et al., 2001, Nature, https://doi.org/10.1038/35066553 , Philipona et al., 2004, GRL, https://doi.org/10.1029/2003GL018765 , Stephens et al., 2012, Nature Geoscience, https://doi.org/10.1038/NGEO1580
- https://www.esrl.noaa.gov/gmd/ccgg/trends/global.html
- https://www.esrl.noaa.gov/gmd/ccgg/trends_ch4/
- Wang et al., 2016, J. Climate, https://doi.org/10.1175/JCLI-D-15-0485.1
- Matthes K. et al., 2017, Geosci. Model Dev., https://doi.org/10.5194/gmd-10-2247-2017
- Le Quere et al., 2016, Earth Syst. Sci. Data, https://doi.org/10.5194/essd-8-605-2016 (CO2), Kirschke et al, 2013, Nature Geoscience, https://doi.org/10.1038/ngeo1955 (metan)
- Peters et al, 2017, Nature Climate Change, https://doi.org/10.1038/s41558-017-0013-9
- https://ec.europa.eu/clima/policies/international/negotiations/paris_pl
- Millar et al., 2017, Nature Geoscience, https://doi.org/10.1038/NGEO3031
- Dai, 2013, Nature Climate Change, https://doi.org/10.1038/NCLIMATE1633
- Chadburn et al., 2017, Nature Climate Change, https://doi.org/10.1038/nclimate3262
- King et al., 2016, GRL. https://doi.org/10.1002/2015GL067448 , Perkins-Kirkpatrick & Gibson, 2017, Scientific Reports, https://doi.org/10.1038/s41598-017-12520-2
- O’Gorman, 2015, Current Climate Change Reports, https://doi.org/10.1007/s40641-015-0009-3
- Coumou & Rahmstorf, 2012, Nature Climate Change, https://doi.org/10.1038/NCLIMATE1452
- Dufresne et al., 2013, Climate Dynamics, https://doi.org/10.1007/s00382-012-1636-1 (i wiele innych)
- Schaefer et al., 2014, ERL, https://doi.org/10.1088/1748-9326/9/8/085003 , Shuur et al, 2015, Nature, https://doi.org/10.1038/nature14338
- Hunter et al., 2013, Earth and Planetary Science Letters, https://doi.org/10.1016/j.epsl.2013.02.017 , James et al., 2016, Limnology and Oceanology, https://doi.org/10.1002/lno.10307
- DeConto & Pollard, 2016, Nature, https://doi.org/10.1038/nature17145 , Wise et al., 2017, Nature, https://doi.org/10.1038/nature24458
- Horton et al, 2013, Quaternary Science Reviews, https://doi.org/10.1016/j.quascirev.2013.11.002 , Kopp et al., 2014, Earth’s Future, https://doi.org/10.1002/2014EF000239 , Mengel et al., 2016, PNAS, https://doi.org/10.1073/pnas.1500515113 , Nauels et al., 2017, ERL, https://doi.org/10.1088/1748-9326/aa92b6
You must be logged in to post a comment.