Próba jądrowa na atolu Bikini i “Godzilla” – co mają wspólnego?

Próba jądrowa na atolu Bikini i pierwszy film o Godzilli, wbrew pozorom, mają ze sobą wiele wspólnego. Ta historia rozegrała się niemal dokładnie 67 lat temu.

Właśnie minęło 67 lat od próby jądrowej o kryptonimie Castle Bravo, podczas której 1 marca 1954 roku na atolu Bikini, na Wyspach Marshalla na Pacyfiku, eksplodowała najpotężniejsza bomba wodorowa zdetonowana przez Stany Zjednoczone. Siła wybuchu wyniosła 15 megaton, czyli 1000 razy więcej niż bomba zrzucona na Hiroszimę.

Amerykanie przewidywali, że eksplozja będzie dwa-cztery razy słabsza. Stało się inaczej, bo naukowcy nie przewidzieli skutków użycia nowego paliwa termojądrowego, deuterku litu. Efekt był taki, że Castle Bravo wywołała największą katastrofę ekologiczną w historii prób broni jądrowej.

Ogromna siła eksplozji i niekorzystny wiatr sprawiły, że potężny opad radioaktywny dotarł na maksymalną odległość ok. 500-600 km, w tym do gęsto zamieszkanych okolicznych wysp z atoli Rongelap i Ailinginae. Ich mieszkańcy chwytali w ręce sypiący z nieba „śnieg”, bawiące się dzieci nawet go połykały. W efekcie wiele z tych osób zmarło na chorobę popromienną, inne doznały poważnych oparzeń. Poszkodowanych przesiedlono na niezamieszkane wyspy, ale dla wielu osób ratunek przyszedł zbyt późno. Wysiedleni ludzie latami tułali się po sąsiednich atolach, zanim skażenie pozwoliło im na powrót do domów.

Na chorobę popromienną zapadli również naukowcy obserwujący eksplozję z łodzi oddalonej o 60 km. U załogi amerykańskiego lotniskowca USS „Bairoko” odnotowano oparzenia poradiacyjne.

Traf chciał, że około 150 km od „punktu zero” znajdował się też japoński kuter „Daigo Fukuryū Maru”, którego cała załoga zapadła na chorobę popromienną, a jeden z jej członków wskutek tego zmarł. Japońskie media nazwały ten wypadek „drugą Hiroszimą”, a na fali oburzenia i przerażenia reżyser Ishiro Honda nakręcił film “Gojira” (Godzilla, Król Potworów).