captcha image

A password will be e-mailed to you.
Fot. splitshire.com/Pexels

Fot. splitshire.com/Pexels

Naukowcy długo spierali się o to, gdzie po raz pierwszy wilk stał się zwierzęciem towarzyszącym człowiekowi: w Azji czy w Europie. Badania genetyczne dają iście salomonową odpowiedź.

DNA współczesnych psów jest tak mocno wymieszane, że do niedawna nie sposób było wywnioskować z niego, gdzie nastąpiło udomowienie tego gatunku. Odbył on z człowiekiem długie wędrówki po całym świecie, potem celowo krzyżowano różne osobniki, by otrzymać współczesne rasy. Wszystko się zagmatwało.

Co prawda polscy naukowcy wyśledzili drogi, jakimi wędrowały najdawniejsze kundle, ale kiedy po raz pierwszy stanęły u boku człowieka? Tego przez długi czas nie udawało się ustalić. Część badań wskazywało na Europę, część na Azję.

Fot. Vladimir Kudinov/Pexels

Fot. Vladimir Kudinov/Pexels

Zdaje się jednak, że badacze z Uniwersytetu Oksfordzkiego rozwikłali w końcu tę zagadkę. Z przeprowadzonych przez nich analiz genetycznych wynika, że udomowienie wilków nastąpiło dwukrotnie, niezależnie od siebie: raz na wschodnim, raz na zachodnim krańcu Eurazji – w tym drugim przypadku w Europie lub na Bliskim Wschodzie. W Azji miało to miejsce na pewno ponad 14 tys. lat temu, zaś w Niemczech znaleziono psie szczątki mające ponad 16 tys. lat. Badania genetyczne wskazują, że w okresie pomiędzy 14 tys. lat a 6,5 tys. obie populacje tych zwierząt – wschodnia i zachodnia – wymieszały się. Z kolei dowody kopalne sugerują, że do Azji Środkowej psy dotarły nie wcześniej niż 12 tys. lat temu. Dodatkowo odkryto, że populacja europejskich psów znalazła się w pewnym momencie w genetycznym “wąskim gardle” – odrodziła się ze stosunkowo niewielkiej liczby osobników.

Ciekawe jest też to, że aby przeprowadzić te badania, oksfordzcy genetycy po raz pierwszy zsekwencjonowali genom prehistorycznego psa. Źródłem materiału genetycznego była jedna z kości psiego ucha wewnętrznego, odnaleziona w starożytnym grobowcu w Newgrange w Irlandii. Naukowcy oszacowali jej wiek na 4800-5000 lat, a więc tyle samo co Stonehenge. To prastare psie DNA porównali z DNA ponad 600 współczesnych psów. Okazało się, że istnieją zasadnicze różnice pomiędzy psami ze Wschodu (jak shar pei czy mastif tybetański) a tymi z Zachodu (pies z Newgrange, owczarek niemiecki czy golden retriever).

Źródło

 

Nie ma więcej wpisów