Log In Register
Lost your password?

captcha image

A password will be e-mailed to you.

Fot. Max Pixel

Woda nie przyleciała na naszą planetę wraz z kometami, jak do niedawna sądzono, ale wytwarzana jest w płaszczu ziemskim – pokazują symulacje komputerowe.

Jednym z głównych powodów wysłania słynnej sondy Rosetta na kometę 67P/Czuriumow-Gierasimienko było zbadanie, czy rzeczywiście woda przybyła na nasz glob przywieziona przez rozbijające się o niego komety. Ku zdziwieniu naukowców okazało się też, że lód, z którego kometa 67P jest zbudowana, zawiera wodę o innym składzie izotopowym niż woda na Ziemi. Teraz symulacje komputerowe pokazują, że możliwe jest, aby woda powstawała w wyniku procesów chemicznych zachodzących w płaszczu ziemskim.

Tworząca się pod ziemią woda poddawana jest tak wysokiemu ciśnieniu, że to właśnie ona może być przyczyną niewyjaśnionych do tej pory trzęsień ziemi powstających setki kilometrów pod powierzchnią globu. Tak wynika z symulacji komputerowych przeprowadzonych przez badaczy z University of Saskatchewan w Kanadzie i University College Dublin w Irlandii. Symulacje te pokazują, że w płaszczu górnym ciekły wodór reaguje z kwarcem, minerałem będącym najczęściej występującą i najbardziej stabilną formą związków krzemu w tej warstwie Ziemi.

Kanadyjscy i irlandzcy badacze uwzględnili w swoich symulacjach rozmaite wartości temperatury i ciśnienia na głębokości od 40 km do 400 km. Okazało się, że reakcja zachodzi wtedy, kiedy temperatura w górnym płaszczu sięga 1400 st. C, a ciśnienie jest 20 tys. razy większe niż to na powierzchni. W tych piekielnych warunkach ditlenek krzemu wchodzi w reakcję z ciekłym wodorem. W efekcie powstaje woda w stanie ciekłym oraz wodorek krzemu.

Tę hipotezę postawili już w 2014 roku japońscy naukowcy z Uniwersytetu Tokijskiego. Najnowsze symulacje potwierdzają ich tezę i dostarczają więcej danych odnośnie warunków, w jakich może dochodzić do tej niezwykłej reakcji. Badania pokazały, że ciekły wodór rozprzestrzenia się w warstwie kwarcu, tworząc wodę we wnętrzu tego minerału. Uwięziona woda znajduje się pod ogromnym ciśnieniem mogącym sięgać nawet 200 tys. atmosfer. Napięcia w ziemskim płaszczu wywołane tym ciśnieniem i w końcu ucieczka wody z wnętrza minerału mogą być przyczyną głębokich, do tej pory niewyjaśnionych trzęsień ziemi.

Te odkrycia wymagają oczywiście dalszych badań, tym niemniej wiele wskazuje na to, że japońscy i kanadyjscy badacze mają rację i pod ziemią rzeczywiście znajdują się ogromne ilości wody. Pisaliśmy o tym w 2014 roku, kiedy naukowcy zlokalizowali głęboko pod Ameryką Północną zasoby wody, co do których mieli podejrzenia, że tkwią zamknięte w minerale o nazwie ringwoodyt.

Źródło: Earth and Planetary Science Letters

 
Avatar photo
Aleksandra Stanisławska

Uwielbia Tatry, antropologię ewolucyjną, śpiewanie, kosmos i kickboxing. Tropi fake newsy i pseudonaukę. Dawniej pracowała w wielkich redakcjach wielkich dzienników, teraz woli być na swoim. Łączy pisanie o nauce z podróżami, choć część z nich, rzecz jasna, jest zmuszona odbywać w wyobraźni. W czasach COVID-19 to bardzo przydatna umiejętność.

7komentarzy

  1. adam

    pasuje do teorii płaskiej ziemi …to znaczy o prawdzie

    • yamata

      I świetnie pasuje do prawdy o twoim płaskim mózgu. Amen.

  2. yamata

    Trochę szybko się zestarzały edukacyjne filmy naukowe, poważnych producentów jak BBC, NG czy Discovery. Gdzie w symulacjach widzimy jak powstającą Ziemię bombardują lodowe komety…

    I choć wiele z nich pewnie rzeczywiście uderzyło w powierzchnię naszej planety, to woda na jej powierzchni może być efektem całkiem innego procesu. Co z kolei jest o tyle ciekawe, że zmienia koncepcję pochodzenia wody na innych planetach i fakt, że może ona istnieć tam, gdzie jej się zupełnie nie spodziewano. No i nie sposób znowu wypomnieć niektórym nawiedzonym działaczom, że “zmarnowana” przez ludzkość woda gdzieś niby znika. Otóż właśnie nie, wręcz przeciwnie…

    A jeżeli powstaje w ten akurat sposób, to co powoduje, że jest jej mniej więcej tyle samo? A może nie, i jak się mateczka Ziemia zdenerwuje, ciśnienie jej wzrośnie, i w efekcie się mocniej “spręży”, to czeka nas “następny” potop? 😉

    Bo to wygląda na takie trochę “perpetum mobile”. Mamy wodę “znikąd”. Jeśli nie wiemy co ją trzyma w ryzach, to jak możemy zakładać, skąd wahania jej poziomu w poprzednich epokach geologicznych? To zmienia całkiem poważnie większość teorii naukowych. Ale tym właśnie różni się nauka od religii – przyjmuje nowe prawdy i ewoluuje, a nie bezkrytycznie powiela jakąś “prawdę objawioną”. I to jest pocieszające… 😉

  3. Artur

    Jedna teoria nie musi wykluczać drugiej 🙂

  5. Henoch

    To jeszcze nic Biblia nie jest opisem stworzenia Świata tego Świata a podkolorowaną historią Narodu Żydowskiego czyli plagiatem i nieudaną próbą usankcjonowania powstania Izraela. Niestety Mojżesz ukradł “Arkę Przymierza” Faraonowi a dekalog bezmyślnie skopiował z egipskiej księgi umarłych! Aż strach pomyśleć na czym opiera się katolicyzm, który wyznajecie! !!

  6. Jacek Wasielewski

    A może tak.

    POWSTANIE WODY NA PLANECIE

    Powstanie wody na planecie jest przede wszystkim związane z wydobywającym się CH4 . W zasadzie, są dwie reakcje związane z tym zjawiskiem.
    Pierwsza to działanie Y(CH4 ) na tlenki Xx Oy ,w wyniku mamy YC+Y(2H2 O) +Xx tzn. metan reagujący z tlenkami daje nam wodę, czysty węgiel lub czysty najczęściej metal (jest to często reakcja powodująca postanie strumieni górskich i rzek oraz gejzerów). W przypadku występowania reakcji poniżej powierzchni planety bez możliwości wypływu np. dwutlenku węgla i metanu wynikiem tych reakcji staje się węgiel i woda Jest duże prawdopodobieństwo, że dalsze działania na węgiel gazu i wody doprowadziły do polimeryzacji i powstania złóż ropy naftowej a następnie mazutu.
    Druga to dwustopniowa reakcja metanu z tlenem zawartym w powietrzu można ją opisać, jako reakcję spalania w sposób wybuchowy to znaczy CH4 +4O CO2 +2H2 O .Po czym przy bardzo wysokim ciśnieniu następuje reakcja wtórna CH4 +CO2 2C+2H2 O . W wyniku bardzo wysokiego ciśnienia nie dochodzi do odparowania wody. Dzięki tym reakcjom powstała, co najmniej część słodkich jezior z węglem na dnie i konarami drzew rozrzuconymi odśrodkowo lub roślinnością morską oraz większość węgla kamiennego . Ta reakcja była przyczyną powstania „katastrofy TUNGUSKIEJ”, oraz części węgla kamiennego na planecie.
    Jeżeli spojrzą Państwo na mapę wybrzeża Bałtyku, można zauważyć, że wzdłuż lini brzegowej są obszary, gdzie jest duża ilość naturalnych zbiorników wodnych np. Mazury, tam zespoły nurków penetrujących dno znalazły konary ułożone w opisany powyżej sposób. Identyczne zjawisko było publicznie ogłodzone po pracach przygotowawczych przed budową kanału przecinającego Mierzeję Wiślaną. Ponadto ,na pewno wszyscy pamiętają, że na północnym wschodzie Polski były duże ciągnienia gazu.
    Również podobne sytuacja występuje w okolicach Finlandii. Mając to na uwadze możemy przepuszczać, że Półwysep Skandynawski mógł zostać wyspą
    Osobiście uważam ,że powszechnie przyjęta teoria lądolodu jest naciągana. Co nie znaczy, że lądolód na tych obszarach nie istniał. Ale nie przekonuje mnie teoria która mówi że przesuwający się lądolód robił dziury w powierzchni planety a następnie roztapiając się wlewał do nich wodę. Tutaj raczej mają zastosowanie moje wzory i efekty działania podobne do „katastrofy Tunguskiej”. Lądolody przysuwając się, powinny raczej wyrównywać powierzchnię. Nawet gdyby podczas przesuwania uległ stopieniu. Jak mówią informacje z biegunów w tego typu formacjach, nie ma dużych ilości piasku. Zakładając, że nie przesuwał się, a tylko uległ stopieniu, to ewentualnie zawarta w nim substancja stała utworzyłaby coś w rodzaju Sobótki istniejącej w okolicach Wrocławia. Te reakcje mogły się przyczynić do powstania Półwyspu Skandynawskiego i Bałtyku.
    Dużym poparciem dla tej teorii, są warunki panujące w kopaniach i duże ilości cząstek nie zawierających tlenu występujących u źródeł rzek oraz minerałów wyschniętych korytach. Z życia codziennego –można zauważyć, że praktyczni nigdy nie ma rdzy w rurach doprowadzających gaz, chociaż można w nich stwierdzić obecność wody.
    Z badań dnia dzisiejszego –wyniki szczelinowania przy pomocy CO2.. Po wtłoczeniu ciekłego CO2 (około-60oC) z suchych skał wypływała gorąca woda z węglem.
    I może na koniec pozostaje jeszcze problemy do rozwiązania przez fachowców dysponujących odpowiednim sprzętem.
    1) To znaczy, czy w wysokiej atmosferze pod niski ciśnieniem mogą wystąpić opracowane przeze mnie reakcje opisane poniżej?
    2)Jeżeli powyższa reakcja opisana punktem „1” jest realna. Czy jest możliwość wtórnej reakcji cząsteczek węgla z tlenem atmosferycznym podczas opadu deszczu. Co oczywiście obniżałoby zawartość tlenu na ograniczonych opadami rejonach co wywoływało by efekty świetlne oraz akustyczne podobne do „pioruna”?
    3)Czy biorąc pod uwagę wzory na reakcję dwustopniową w zatokach w których zespoły penetrujące dno stwierdziły odśrodkowy rozrzut pni, nie pozostało jeszcze dość paliw ,aby warto je było eksploatować ?
    Wzory podstawowe.

    Jacek Wasielewski
    POWSTANIE WODY NA PLANECIE

    Powstanie wody na planecie jest przede wszystkim związane z wydobywającym się CH4 . W zasadzie, są dwie reakcje związane z tym zjawiskiem.
    Pierwsza to działanie Y(CH4 ) na tlenki Xx Oy ,w wyniku mamy YC+Y(2H2 O) +Xx tzn. metan reagujący z tlenkami daje nam wodę, czysty węgiel lub czysty najczęściej metal (jest to często reakcja powodująca postanie strumieni górskich i rzek oraz gejzerów). W przypadku występowania reakcji poniżej powierzchni planety bez możliwości wypływu np. dwutlenku węgla i metanu wynikiem tych reakcji staje się węgiel i woda Jest duże prawdopodobieństwo, że dalsze działania na węgiel gazu i wody doprowadziły do polimeryzacji i powstania złóż ropy naftowej a następnie mazutu.
    Druga to dwustopniowa reakcja metanu z tlenem zawartym w powietrzu można ją opisać, jako reakcję spalania w sposób wybuchowy to znaczy CH4 +4O CO2 +2H2 O .Po czym przy bardzo wysokim ciśnieniu następuje reakcja wtórna CH4 +CO2 2C+2H2 O . W wyniku bardzo wysokiego ciśnienia nie dochodzi do odparowania wody. Dzięki tym reakcjom powstała, co najmniej część słodkich jezior z węglem na dnie i konarami drzew rozrzuconymi odśrodkowo lub roślinnością morską oraz większość węgla kamiennego . Ta reakcja była przyczyną powstania „katastrofy TUNGUSKIEJ”, oraz części węgla kamiennego na planecie.
    Jeżeli spojrzą Państwo na mapę wybrzeża Bałtyku, można zauważyć, że wzdłuż lini brzegowej są obszary, gdzie jest duża ilość naturalnych zbiorników wodnych np. Mazury, tam zespoły nurków penetrujących dno znalazły konary ułożone w opisany powyżej sposób. Identyczne zjawisko było publicznie ogłodzone po pracach przygotowawczych przed budową kanału przecinającego Mierzeję Wiślaną. Ponadto ,na pewno wszyscy pamiętają, że na północnym wschodzie Polski były duże ciągnienia gazu.
    Również podobne sytuacja występuje w okolicach Finlandii. Mając to na uwadze możemy przepuszczać, że Półwysep Skandynawski mógł zostać wyspą
    Osobiście uważam ,że powszechnie przyjęta teoria lądolodu jest naciągana. Co nie znaczy, że lądolód na tych obszarach nie istniał. Ale nie przekonuje mnie teoria która mówi że przesuwający się lądolód robił dziury w powierzchni planety a następnie roztapiając się wlewał do nich wodę. Tutaj raczej mają zastosowanie moje wzory i efekty działania podobne do „katastrofy Tunguskiej”. Lądolody przysuwając się, powinny raczej wyrównywać powierzchnię. Nawet gdyby podczas przesuwania uległ stopieniu. Jak mówią informacje z biegunów w tego typu formacjach, nie ma dużych ilości piasku. Zakładając, że nie przesuwał się, a tylko uległ stopieniu, to ewentualnie zawarta w nim substancja stała utworzyłaby coś w rodzaju Sobótki istniejącej w okolicach Wrocławia. Te reakcje mogły się przyczynić do powstania Półwyspu Skandynawskiego i Bałtyku.
    Dużym poparciem dla tej teorii, są warunki panujące w kopaniach i duże ilości cząstek nie zawierających tlenu występujących u źródeł rzek oraz minerałów wyschniętych korytach. Z życia codziennego –można zauważyć, że praktyczni nigdy nie ma rdzy w rurach doprowadzających gaz, chociaż można w nich stwierdzić obecność wody.
    Z badań dnia dzisiejszego –wyniki szczelinowania przy pomocy CO2.. Po wtłoczeniu ciekłego CO2 (około-60oC) z suchych skał wypływała gorąca woda z węglem.
    I może na koniec pozostaje jeszcze problemy do rozwiązania przez fachowców dysponujących odpowiednim sprzętem.
    1) To znaczy, czy w wysokiej atmosferze pod niski ciśnieniem mogą wystąpić opracowane przeze mnie reakcje opisane poniżej?
    2)Jeżeli powyższa reakcja opisana punktem „1” jest realna. Czy jest możliwość wtórnej reakcji cząsteczek węgla z tlenem atmosferycznym podczas opadu deszczu. Co oczywiście obniżałoby zawartość tlenu na ograniczonych opadami rejonach co wywoływało by efekty świetlne oraz akustyczne podobne do „pioruna”?
    3)Czy biorąc pod uwagę wzory na reakcję dwustopniową w zatokach w których zespoły penetrujące dno stwierdziły odśrodkowy rozrzut pni, nie pozostało jeszcze dość paliw ,aby warto je było eksploatować ?
    Wzory podstawowe.

    (lindekin)

Nie ma więcej wpisów