Czy kończy się najstarsza i największa burza w Układzie Słonecznym?

Wielka Czerwona Plama kurczy się. Fot. NASA/ESA

Wielka Czerwona Plama to znak rozpoznawczy Jowisza. Ten gigantyczny antycyklon szaleje w atmosferze gazowej planety co najmniej od 350 lat – wtedy udało się nam go po raz pierwszy zaobserwować.

Gdy po raz pierwszy oceniano rozmiary Plamy w XIX wieku, to jej dłuższa oś miała ponad 40 000 km. Podczas przelotu sond Voyager w 1979 roku były to już tylko 23 000 km. Pomiar z 1995 roku dokonany dzięki teleskopowi Hubble’a dał wynik niespełna 21 000 km, a zdjęcie z 2009 roku pokazało mniej niż 18 000 km.

W roku 2000 plama wciąż była znacznie większa od Ziemi – nasza planeta była mniej więcej wielkości Wielkiego Białego Owalu znajdującego się poniżej Plamy.

Wielka Czerwona Plama w porównaniu z Ziemią i Wielkim Białym Owalem. fot. NASA/Crazy Nauka

Kolejne pomiary wskazują, że Plama kurczy się coraz szybciej tracąc 930 km rocznie. Co charakterystyczne zmniejsza się jej dłuższa oś i kształt zbliża się do kolistego. Nowe badania pokazują, że być może przyczyną tego zjawiska są bardzo małe wiry, które łączą się z głównym antycyklonem i osłabiają go.

Naukowcy nie wiedzą, czy to cykliczna zmiana rozmiaru, czy największa burza Układu Słonecznego kończy się i wygasa. Szkoda byłoby – w końcu jak by Jowisz bez niej wyglądał?