Humbaki tworzą “bąbelkowe sieci” w kształcie regularnej spirali

Zsynchronizowane, precyzyjne polowanie pozwala humbakom pochwycić ryby w “sieć” stworzoną z pęcherzyków powietrza. Tę przepiękną scenę uchwycił w kamerze duński fotograf Piet van den Bemd. 

Polowanie zbiorowe to domena wielu inteligentnych ssaków. Humbaki doprowadziły je do poziomu wręcz artystycznego. Jest to złożony, wysoce zsynchronizowany zestaw zachowań społecznych, obejmujący komunikację i zaawansowaną współpracę.

Osaczanie i zjadanie

Na zdjęciu i poniższym filmie widać dwa humbaki, które w rejonie Antarktydy tworzą w wodzie precyzyjną, przestrzenną strukturę z wydychanych bąbelków powietrza. Jej (dobrze widoczny na powierzchni) spiralny kształt pozwala osaczyć ryby i kryl, które – zdezorientowane i wystraszone – zbijają się w ciasną gromadę, zamkniętą na niewielkim obszarze. Dzięki temu walenie mogą pochłonąć ogromną ich liczbę za jednym otwarciem pyska. Następnie za pomocą fiszbinów odfiltrowują wodę i połykają pokarm.

Wyświetl ten post na Instagramie

Post udostępniony przez Pietvandenbemd (@pietvandenbemd)

Zapędzanie ryb ku powierzchni wody za pomocą wydychanych bąbelków powietrza to strategia szeroko stosowana przez humbaki. W takim polowaniu zazwyczaj bierze udział od 6 do 14 zwierząt, choć niekiedy obserwuje się podobne polowanie w wykonaniu zaledwie dwóch lub trzech. 

Zazwyczaj jeden humbak przewodzi, a za nim podąża reszta grupy. To zwykle lider zanurza się i wydmuchuje bąbelki, a pozostałe humbaki otaczają ryby i kryl, podążając spiralnie ku powierzchni wody. Tworzą w ten sposób bardzo skuteczną pułapkę. 

Piet van den Bemd, który jest fotografem i operatorem drona, przyznał, że zdarza mu się widywać humbaki zarzucające “bąbelkowe sieci”, ale nie jest to częsty widok. Jednak tym razem dane mu było być świadkiem stworzenia przez dwa walenie wręcz idealnej spirali. Jak twierdzi – coś takiego widział po raz pierwszy w życiu. 

Jak widać, również humbaki doceniły piękno matematyki.

Spirale logarytmiczne są powszechne w przyrodzie

Spirala logarytmiczna powtarza się w różnych skalach i sytuacjach. Każde z głównych ramion Drogi Mlecznej to spirala logarytmiczna o kącie 12 stopni. Ramiona cyklonów tropikalnych układają się w spiralę logarytmiczną. Muszle mięczaków w przekroju tworzą taką spiralę. Układa się w nią również trasa lotu, po której owad zbliża się do źródła światła, a także rozwijająca się paproć czy kwiat brokułu.

Spirale logarytmiczne są wszędzie – w TYM ARTYKULE opisuję, gdzie w przyrodzie można się na nie natknąć.

Nie jesteśmy portalem. To blog tworzony przez dwie osoby – Olę i Piotra (a ten tekst napisałam ja, czyli Ola). Jeśli mój tekst Ci się spodobał, do czegoś się przydał lub coś wyjaśnił – to świetnie. Wkładamy w nasze materiały dużo pracy, starając się, by były rzetelne i zrozumiałe. Jeśli chcesz, możesz w zamian podarować nam wirtualną kawę. Będzie nam bardzo miło. Dziękujemy 🙂