Aleksandra Stanisławska
Ta książka to galop przez szaleństwo poszukiwania naukowych odpowiedzi na absurdalne pytania. Ilu ludzi dziennie musiałby zjeść T-rex, żeby się najeść? Albo czy da się ogrzać dom za pomocą tosterów? “What if? 2. A co gdyby?” Randalla Munroe’a to obowiązkowa lektura dla wszystkich, którzy mają wyobraźnię i lubią jej używać.
Artykuł powstał w ramach płatnej współpracy z Wydawnictwem Czarna Owca
To druga część bestsellerowej książki Randalla Munroe’a “What if? A co gdyby? Naukowe odpowiedzi na absurdalne i hipotetyczne pytania”, którą recenzowaliśmy kilka lat temu. Ta nowa część również nas zadziwiła nadzwyczajnym zaangażowaniem autora w poszukiwanie odpowiedzi na pytania, na które – wydawałoby się – nie istnieją odpowiedzi. Tymczasem one nie tylko istnieją, ale rozrastają się w opowieści prowokujące do mniej lub bardziej naukowych rozważań, wymagających naprawdę ogromnej wiedzy Munroe’a. I z których dowiadujemy się znacznie więcej, niż oczekiwaliśmy.
Sięgając po nią, warto mieć świadomość, że nie jest to płynnie tocząca się opowieść, tylko – zgodnie z podtytułem – zbiór odpowiedzi na pytania. I – to moja szczera rada – zanim zabierzecie się za tę lekturę, przekartkujcie ją. To Wam oszczędzi poszukiwania sensu tam, gdzie go po prostu nie ma.
Czy zatem jest sens w ogóle to czytać? Jak najbardziej! Przedzieranie się przez mozolne – i prawdziwe! – obliczenia oraz zwariowane czy niedorzeczne eksperymenty myślowe (oczywiście mające silne naukowe podstawy!) to fantastyczna gimnastyka dla umysłu, paliwo dla wyobraźni i absolutnie wspaniała zabawa.
Oczywiście będzie to bawić tych spośród Was, którzy lubią eksperymentować na sobie w taki właśnie sposób (tzn. czytając takie rzeczy, a nie np. ogrzewając dom za pomocą tosterów). Ja uwielbiam. A skoro czytujecie Crazy Naukę, to zapewne i Wy należycie do tej mało rozsądnej kategorii ludzi, która przyjmie na klatę nawet pytanie o to, jak dużo czasu zajęłoby jednej osobie wypełnienie całego basenu własną śliną…
Kim jest Randall Munroe?
Jest to człowiek, który pracował w NASA jako programista i robotyk, po czym został twórcą komiksów i rysownikiem. I to nie byle jakim, bo autorem słynnych internetowych komiksów xkcd, których bohaterami są patyczkowate postaci. A ponieważ Munroe naprawdę dobrze rysuje i bywa bardzo dowcipny, to sporo rysunków jego autorstwa krąży po sieci w formie memów. Przypuszczam, że większość z Was już je widziała i nawet się z nich śmiała (te, które widzicie w tym artykule, to zrobione przeze mnie zdjęcia ilustracji z książki “What if? 2”).
Ponadto Munroe prowadzi bloga What if, w którym odpowiada na (najczęściej absurdalne) pytania nadsyłane przez czytelników. I jak słusznie się domyślacie, ten właśnie mozolnie prowadzony blog (odpowiedzi na wiele z tych pytań wymagają naprawdę ciężkiej pracy reasercherskiej i starannych obliczeń) stał się inspiracją do napisania dwóch książek, no i w dużej mierze dostarczył im treści.
O co więc pytają Munroe’a ludzie – oczywiście oprócz problemu T-rexa jedzącego ludzi, tosterów ogrzewających dom czy basenu napełnionego własną śliną?
Na przykład o to, co by się stało, gdyby ktoś wisiał na śmigle helikoptera, które zostałoby nagle uruchomione? (Uwaga, spoiler: wbrew pozorom, taki delikwent wcale nie zostałby wystrzelony jak z procy.)
Czy można się upić, pijąc krew pijanej osoby?
Ile gołębi potrzeba, aby unieść przeciętnego człowieka siedzącego na krześle na wysokość drapacza chmur Q1 Tower [wieżowiec w Queensland w Australii, o wysokości 275 m, z iglicą 323 m – przyp. AS]?
Ale też zdarzają się pytania całkiem przytomne, jak chociażby to, w jakim momencie historii ludzkości dostępnych było tyle różnych książek (w języku angielskim), że można było je wszystkie przeczytać w ciągu swojego życia?
Albo: co się dzieje z gumą ścieraną podczas jazdy z milionów opon samochodowych?
Poza pobudzeniem wyobraźni i dostarczeniem wysokojakościowej rozrywki książka Munroe’a ma jeszcze jedną zasadniczą zaletę: jest niewyczerpanym źródłem tematów do rozmów na imprezach – nudnych garden parties czy nasiadówkach przy świątecznym stole. Dzięki niej staniecie się duszą towarzystwa albo… skrócicie mękę innych gości, nakłaniając nabzdyczone ciocie do wcześniejszego wyjścia np. opowieściami o basenie napełnianym śliną.
Dawkujcie sobie tę książkę po trochu, bo tak właśnie jest pomyślana, żeby sięgać po nią od czasu do czasu i upajać się rozległością wiedzy, którą autor tak pracowicie dla nas zebrał. “What if? 2” polecam zwłaszcza tym, którzy wciąż mają w sobie dużo z dziecka i wcale się tego nie wstydzą.
You must be logged in to post a comment.